اگر عشق نبود به کدامين بهانه اي مي خنديديم و مي گريستيم؟

کدام لحظه هاي ناب را انديشه مي کرديم؟

چگونه عبور روزهاي تلخ را تاب مي آورديم؟

آري…

بي گمان پيشتر از اينها مرده بوديم اگر عشق نبود

حوا که بغض کند;
حتي اگر خدا هم سيب بياورد,
چيزي بجز آغوش "آدم" آرامش نميکند.
از درد هاي کوچک است که آدم مي نالد
وقتي ضربه سهمگين باشد ، لال مي شوي..
دلتنگ که ميشوي ؛ ديگر انتظار معنا ندارد ....
يک نگاه کمي نامهربان
يک واژه ي کمي دور از انتظار
يک لحظه فاصله
ميشکند بغضت را ... !!!
..

سلام..

خوبي؟؟؟چه خبرا؟؟

ببخشيد دير اومدم..راستيتش کلي درس دارم.. کم به کم ميرسم ديگه سربزنم..شما ديگه به بزرگي خودت ببخش..

چه قدر دلم براي وبت تنگ شده بود..مثل هميشه عالي بود..

لبخند يادت نره..

سلام هم بلاگي عزيز

خواستم فقط عرض ادب کرده باشم

خيلي وقت بود نيامده بودم وبلاگ شما

مثل اينکه تغييرات زيادي کرده يعني خيلي بهتر از قبل شده

اميدوارم هميشه در سايه ي حق پيروز و سر بلند باشي .

باسلام

وبلاگ عماد با مطلب روح جمعي در خدمته

نظر فراموش نشه

www.emaad.parsiblog.com

ياعلي