مي روم اما بدان يک سنگ هم خواهد شکست

آنچـــــنان که تارو پود قلب من از هــــم گسست

مي روم با زخم هـــــايي مانده از يک سال سرد

آن همه برفي که آمـــــد آشـــــــيانم را شکست

مي روم اما نگويــــــــي بي وفــــــا بود و نمــــاند

از هجوم سايه هــــا ديگر نگــــــاهم خسته است

راســــــتي : يادت بمــــــــاند از گـناه چشم تو

تاول غــــــربت به روي باغ احســــــاسم نشست

طـــــــرح ويران کـــردنم اما عجيب و ســــــاده بود

روي جلد خاطــــراتم دست طوفــــــان نقش بست