وقتي نگاهم درنگاهت مي افتد.تونمي داني که اي آرام جانم چه غوغايي دروجودم طنين اندازمي شود.گوئياطوفاني سهمناک آرامش دل دريائيم رابه هم زده وگردبادي به بلنداي آسمان خودرابي قراربه ساحل بي پايان مي زند.تا همه ناخالصي هاراازوجودم پاک کند.ودراين هنگام تمناي يک آغوش بازدرنگاهت نهفته .باصدايي هولناک اماباآرامشي دردرون.مي پيمايداين کران بي کران را.تابرسدبه خواست خود.ودراين هنگام يک لبخنديک لبخندازدرون دل دريائيت تمام احساسم رادگرگون مي کند.واين باردلم چون آرامش بعدطوفان آرام مي گيرد.تاتوبگذري ازکنارم تانگاهم تابي نهايت به دنبال توباشد.تاشايديک نگاهي ديگريايک لبخندي دوباره آرامش اين دل رابه هم زند....