سلام،سلام،سلام...

اول اینکه سال جدید رو به عشقم که همه چیز منه تبریک می گم.

و امیدوارم که همیشه در کنارم باشه،آهنگ وبلاگم رو هم به خاطر

اون گذاشتم،دوم هم اینکه نوروز باستانی رو به همه دوستان عزیز،

داداشهای گلم مخصوصآ به بهنام جان عزیز و آقا عرفان همینطور به 

آبجی های مهربونم تبریک میگم.باز هم تشکر می کنم از تمام کسانی 

که  همیشه به این بنده حقیر محبت داشته اند.نمیدونم چطوری جبران

کنم!شرمنده همه شونم.چند وقت پیش توی پیام رسون یه فید زدم

و گفتم که یه روز رویایی داشتم!حالا میخوام از اون روز بگم،اون روز

رو هیچ وقت فراموش نمیکنم.چون معنای واقعی محبت و دوستی

رو با تمام وجود حس کردم.بعد از اون مشکلاتی که برام پیش اومده

بود چند نفر کامنت گذاشته بودن که واقعآ شرمنده شون شدم!!!

یکی نوشت:من نذر کردم برای سلامتی شما روزه بگیرم.

یکی گفت:نذر کردم که تا چهل شب برات دعای سمات بخونم.

یکی دیگه گفت: من برای سلامتی شما 100 تا صلوات فرستادم.

و... باور کردنی نبود.ولی همه اینها واقعیت داشت.از همه اونها

بی نهایت ممنونم،و از خدا میخوام که به من فرصت بده که بتونم

محبت این عزیزان رو جبران کنم. این هم آخرین آپ سال 89 منه

دلهاتون شاد و لبهاتون همیشه خندون،در پناه حق...

 

 

نوروز آیینی است بسیار کهن که گر چه طی هزاران سال دگرگون

یافته اما هرگز از میان نرفته و از سوی اقوام و مذاهب مختلفی که

در این سرزمین حضور پیدا کرده اند مهر تائید خورده است.

نوروز تنها جشنی است که از دوران باستان با عظمت تمام و همراه

 با انبوهی افسانه و آیین تا به امروز ادامه یافته است.این عظمت و

شکوه را میتوان از روی نقش برجسته های تخت جمشید پیدا کرد.

سفره های نوروزی یکی از آیین های مشترک در بین مردمی است

که نوروز را جشن میگیرند.بر روی سفره نوروزی علاوه بر هفت  

سین معروف آب،آیینه،قرآن،شمع،تخم مرغ رنگ شده،ماهی قرمز

و ... میگذارند،که هر کدام یک معنی خاصی را نیز به همراه دارند.

ایرانیان باستان دانه هایی که عبارت بودند از برنج،جو،گندم،نخود،

لوبیا،عدس ذرت،ماش،کنجد،کاجیله،ماش و ارزن به شماره دوازده،

نماد برج ها یا به شماره هفت،نماد امشاسپند در ستون هایی از

 خشت خام می کاشتند و هر یک را به فال نیک میگرفتند و بر آن

بودند که آن دانه در سال نو موجب برکت و باروری خواهد بود.

خانواده ها بطور معمول سه قاب از گندم،جو و ارزن به نماد سه پند

 معروف هومت،هوخت،هورشت (اندیشه نیک،گفتار نیک،کردار نیک)

سبز میکردند. و فروهر نیاکان را موجب بالندگی و رشد آنها

می دانستند.یکی دیگر از سنت های نوروز مربوط به جشن روز

سیزدهم سال نو می باشد،که به سیزده به در معروف گشته است.

در این روز مردم برای تفریح و شادمانی به پارک ها،باغ ها،جنگل ها

و مناطق خارج از شهر می روند.از کارهای رایج این جشن گره زدن

سبزه و گفتن دروغ سیزده است.یکی از ارزشهای مهم

نوروز باستانی دید و بازدید از بستگان،دوستان،همسایه ها و

بزرگان است. چه بسا کدورت هایی که در این ایام با نگاهی

دوباره فرو می ریزد و به عشق و محبت و دوستی تبدیل می گردد.

 

 

 

 

 

 

  

 

نوشته شده در پنج شنبه 89/12/26ساعت 4:13 عصر توسط پسر پاییزی نظرات ( ) | |