باز عالم و آدم و پوسیده گان خزان و زمستان خـــــندان و شتابان
به استقبال بهار می‌روند تا اندوه زمستان را به فراموشی سپارند
کابوس غم را در زیر خاک مدفون سازند و آنگه سر مست
با وجد و نشاط و با رقص و پایکوبی با ترنم این سرود طرب انگیز
نوروز و جشن شکوفه‌ها را برگذار می‌کنند.

نوشته شده در شنبه 98/1/3ساعت 2:14 عصر توسط پسر پاییزی نظرات ( ) | |