چهارشنبه‌سوری نام جشنی باستانی و برگرفته از آیین زرتشتی است

که ایرانیان از 1700 سال پیش از میلاد تاکنون در آخرین شب چهارشنبه

   هر سال، آن را با برافروختن آتش و جشن و شادی در کنار آن برگزار

می‌کنند. جشن آتش در واقع پیش درآمد جشن نوروز است که نوید دهنده

 رسیدن بهار و تازه شدن طبیعت است.از دیر باز آتش نزد ایرانیان ارزش

 و جایگاه خاصی برخوردار بوده است.اینکه ایرانیان آتش پرست بوده اند

پنداری اشتباه است! آنان آتش را نمی پرستیدند، بلکه آن را مظهر

روشنی و آفتاب تجلی اهورا مزدا میدانسته اند.هر چند که از دلایل و

 دیرینگی چهارشنبه سوری آگاهی چندانی در دست نیست،اما شواهد

 متعددی وجود دارد.از جمله در شاهنامه فردوسی به جشن آتشی

در چهارشنبه اشاره شده است.هچنین گذر سیاووش از آتش و آزمون

 آتش آذرپاد مهر اسپندان هر کدام نشان از جایگاه ویژه این آیین در فرهنگ

باستانی ایران دارد.با توجه به شواهد موجود،احتمال می رود که این جشن

با جشن<فروردگان>در بیست و ششم اسفند و نیز با خانه تکانی پایان سال

 و پاکیزگی خانه در پیوند باشد.پریدن از آتش نیز برخلاف برخی پندارها به

 هیچ وجه بی احترامی به آتش نیست.بلکه این کار به گونه ای نمادین برای

 سوزاندن و پاک کردن همه بدی ها و نادرستی ها و کدورت هاانجام میشود.

در شب"چهارشنبه سوری" به جز روشن کردن سه یا هفت کوپه آتش به یاد

سه پندبزرگ ایرانیان،<اندیشه نیک><گفتار نیک><کردار نیک>و یا هفت

 امشاسپند،<هرمزد><وهومن><اردیبهشت><شهریور><سپندارمذ>

<خورداد><امرداد>مراسم ویژه ای نیز برگزار میشود.مانند:خانه تکانی،

خریدن آینه و کوزه نو،خرید اسفند(اسپند دانه)،تهیه آجیل هفت مغز،

شکستن گردو،شال اندازی،قاشق زنی،گره گشایی از بخت دختران

با بستن قفل به گوشه ای از چادر،گفتن آرزوهابه آب روان،کمک خواستن

 از <چهارشنبه خاتون>چراغانی و ... برخی جشن "چهارشنبه سوری"

راجشن پیروزی کاوه آهنگر بر ضحاک میدانند.بعضی هم بر این باورند که

 آتش"چهارشنبه سوری"آتشی است که "منیژه" به هنگام کوشش برای

رهایی "بیژن" از چاه بر سر دهانه چاه روشن کرده است.

 

 

 

 

 

نوشته شده در چهارشنبه 89/12/18ساعت 10:2 عصر توسط پسر پاییزی نظرات ( ) | |