سلام.
خيلي دلتنگ هستيد.تا حالا توي عمرم نديدم که پسري غم توي چهره و نوشته هاش پيدا باشه.واسم عجيب بود.کاملا اتفاقي به اين وبلاگ برخورد کردم.
تنها انتقامي که مي توان از زندگي گرفت خنده است پس تا مي تواني بخند و بخند و بخند.
اميدوارم يه روزي وقتي به اين وب سر ميزنم شاد بشم.
دوست داشتيد يه سري به کلبه من هم بزنيد خوشحال ميشم.
موفق باشيد.
